در امتداد
این سالها، دولت برای تحریک بخشهای مختلف کشور، برنامههای متعددی ارائه داده است.
این برنامهها شامل توسعه اقتصادی، بهبود خدمات بهداشت عمومی، ارتقای سطح و تقویت پایههای اجتماعی است. با
این حال، نقدی پھٹنا بر
این ک
ه ب??خی از
این برنامهها ممکن است نیازها را بهخوبی پوشش ندهند، وجود دارد.
یک نمونه مهم از
این نقد، توسعه اقتصادی است. دولت برای کاهش بیکاریتاب، ایجاد
فر??تیهای شغلی و تقویت بازاریابی داخلی، طرحهایی ارائه داده است. اما سوال
این است که آیا
این برنامهها به اندازه کافی گسترده و باهوشیارانه اجرا میشوند؟
در بخش،
مث??اً، دولت بر روی توسعه کشاورزی با رویکرد و افزایش صادرات محصولات агریایی تمرکز دارد.
این برنامهها برای کاهش وابستگی ب
ه ب??زارهای بینالمللی و ارتقای سطح زندگی روستاییها مفید هستند. اما برخی از فعالان agricultural در کشور که
این برنامهها نیازهای خاصی را نادیده گرفتهاند، مانند مشکلات آبگیری و تحدید منابع آبی.
در حوزه آموزش و پرورش، دولت بر آن تمرکز د?
?رد تا آموزش عالی و متوسطه بهبود یابد. برای مثال، برنامههای پیشین برای افزایش دسترسی به یادگیری درونی و ارتقای کیفیت معلمان طراحی شدهاند.
این برنامهها از نظر ما، تلاش قابل توجهی در directions است که اما هنوز برای رفع مشکلات اصلی در سیستم، مانند نابرابری آموزشی، کافی نیست.
این مسائل نشان میدهد ک
ه ب??نامهای پیشبران دولت، هر چطور ک
ه ب??شند، نیاز ب
ه ب??زنویسی و بررسی دوباره دارند تا بتوانند به طور گستردهای واترتیبازی به کشورهای مختلف کمک کند.
